خلوت
چون باد با من سخن بگو
تا نهراسم ز تاریکی سطح
تا ذوب شود
دیوار اسارت چشمم در نور
های!
آزادم کن
تا بشکفد غنچه خلقتم
در غبار نیستی
رهایم کن
از توهم حس? از لالایی اعتقاد
نیستم کن
تا حقیقت بی بعد شود
¤ نویسنده:سپهراجرایی